| |
| Dnia 12 czerwca 2007 roku klasy I a, I b, I c były na wycieczce w Bałtowie w Parku Jurajskim. Pogoda nam dopisała, humory też. Oglądaliśmy największe gady jakie kiedyś - przed milionami lat żyły na Ziemi .Wszyscy z zaciekawieniem oglądali sylwety dinozaurów wsród bujnej zieleni oraz skamieniałości w Muzeum Jurajskim ,gdzie oglądaliśmy
• kości dinozaurów kredowych
• szczątki morskich gadów
• zęby rekinów
• paleozoiczne trylobity
• mezozoiczne głowonogi
• koralowce
.Wszyscy uczestnicy wycieczki bawili się też świetnie na Jurajskim placu zabaw.
A oto - czego dowiedzieliśmy się na temat Parku Jurajskiego w Bałtowie.
Park położony jest w widłach starorzecza rzeki Kamiennej na "Źródlanej Wyspie". Otoczony dziką przyrodą, wzgórzami i gęstymi lasami charakteryzuje się specyficznym mikroklimatem. Na terenie parku znajduje się Muzeum Jurajskie. W sąsiedztwie parku położone są: Ośrodek Jazdy Konnej "Kraina Koni", zabytkowy stuletni młyn, przystań kajakowa, przystań do spływów tratwą oraz boisko do piłki plażowej.
Historia powstania Parku Jurajskiego.
W rejonie Gór Świętokrzyskich już od lat siedemdziesiątych XX wieku znajdowano w skałach jurajskich ślady największych gadów w dziejach Ziemi - dinozaurów. Jest to wynikiem tego, iż 155 milionów lat temu w późnej jurze, na obszarze nazywanym dziś przez geologów "północno-wschodnim obrzeżeniem Gór Świętokrzyskich", znajdowało się ciepłe morze. Obok stref głębszych występowały płytsze, w których bujnie rozwijały się organizmy takie jak koralowce, ramienionogi, małże, ślimaki, jeżowce i amonity. W niewielkiej odległości znajdował się ląd, na którym królowały dinozaury.
Pozostałością po okresie jurajskim i ówczesnych warunkach środowiskowych są wapienie. W skałach tych zachowały się szczątki żyjących wówczas zwierząt. Odkryto też, co jest bardzo rzadkie, liczne i dobrze zachowane części roślin. W wielu miejscach wapienie te odsłaniają się w sposób naturalny, tworząc malownicze skałki wzdłuż doliny rzeki Kamiennej. Przez miejscową ludność były wykorzystywane do produkcji wapna, a ślady eksploatacji możemy oglądać w kamieniołomach, m.in. w Skarbce i w Bałtowie.
W związku z przypuszczeniem, iż w Bałtowie i jego okolicach mogą znajdować się autentyczne tropy dinozaurów, Gerard Gierliński - pracownik Państwowego Instytutu Geologicznego w Warszawie, rozpoczął badania na tym terenie. Wkrótce, w prasie ogólnopolskiej i naukowej (więcej informacji) pojawiły się informacje o odkryciach tropów górnojurajskich dinozaurów - allozaura, stegozaura, kamptozaura. Odkrycie to wywołało zainteresowanie nie tylko mediów, ale i lokalnej społeczności.
Dla działających na terenie Gminy Bałtów Stowarzyszenia "Delta" i Stowarzyszenia Na Rzecz Rozwoju Gminy Bałtów "Bałt", dinozaury stały się wyjątkową szansą. Zastanawiano się, jak można zilustrować bałtowskie znaleziska, by zainteresować turystów. W pierwszej wersji modele gigantycznych gadów miały być ustawione w miejscach, gdzie naukowcy odkryli ich autentyczne tropy. Jeszcze wtedy nikt nie przypuszczał, że ruszy budowa pierwszego w Polsce parku, którego główną atrakcją będą rekonstrukcje dinozaurów, zarówno tych świętokrzyskich, jak i ich kuzynów z całego świata.
Dzięki pomysłowości, pracy i energii wielu ludzi w kwietniu 2004 roku ruszyła budowa Bałtowskiego Parku Jurajskiego. Otwarcie nastąpiło 7 sierpnia 2004.
W tak krótkim czasie na zupełnie dzikim terenie starorzecza Kamiennej zbudowano ogromny park.
Właścicielem Bałtowskiego Parku Jurajskiego jest Stowarzyszenie "Delta", które zaprasza wszystkich zainteresowanych do odwiedzenia Krainy dinozaurów.
Zwiedzanie parku to podróż w czasie poprzez wszystkie okresy geologiczne tj. od pojawienia się życia na Ziemi (Kambr 542 mln. lat temu), do momentu pojawienia się człowieka (Neolit). Największą atrakcję stanowią rekonstrukcje dinozaurów naturalnej wielkości, rozmieszczone wzdłuż ścieżki spacerowej.
Największym zainteresowaniem cieszy się model ogromnego Tyranozaura - największego drapieżnika wszechczasów (16m długości). Obok niego stoi gigantyczny, roślinożerny diplodok, mierzący 26 metrów długości.
Na szczególną uwagę zasługuje odtworzenie scenki z życia sześciu zauropodów i dwóch teropodów, zainscenizowanej na podstawie odkryć w Gagatach Sałtykowskich (na wschód od Skarżyska-Kamiennej) przez G. Gierlińskiego i G. Pieńkowskiego z Państwowego Instytutu Geologicznego w Warszawie.
Rekonstrukcje gadów zostały wykonane z ogromną dbałością o zachowanie ich naturalnego wyglądu. Przy ich tworzeniu pomocne były fachowe konsultacje z naukowcami z Państwowego Instytutu Geologicznego.
Sama trasa stanowi nie tylko atrakcję dla oglądających, ale ma również dużą wartość dydaktyczną. Wzdłuż ścieżki ustawione są tablice informacyjne dotyczące okresów geologicznych, jak również opisy cech charakterystycznych wystawionych modeli dinozaurów.
W trakcie zwiedzania można odpocząć w cieniu drzew przy orzeźwiających kaskadach, oczkach wodnych, wśród bujnej roślinności.
Obecnie w parku znajduje się ok.40 modeli dinozaurów z okresu Triasu, Jury i Kredy
Na najmłodszych zwiedzających czeka bogato wyposażony plac zabaw. Oprócz huśtawek, karuzel i zjeżdżalni można pobawić się w geologów-archeologów odkopując szkielet ogromnego tyranozaura, jak również dosiąść leżącego iguanodona.
Warto zainteresować się skrzynią pełną kamieni przywiezionych z bałtowskich kamieniołomów. Prawie w każdym z nich można znaleźć ślady pradawnego życia. Dzięki zabawie dzieci poznają różne gatunki zwierząt i roślin żyjących miliony lat temu.
Na terenie placu zabaw organizowane są warsztaty plastyczne. Zajęcia w tej postaci proponowane są głównie grupom zorganizowanym. Polegają one na malowaniu figurek dinozaurów i amonitów, bądź zabawie w płukaczy złota.
Cały teren jest ogrodzony, a w specjalnie przygotowanych pieczarach znajdują się stoliki, gdzie mogą odpocząć dzieci lub dorośli opiekunowie.
Co to jest dinozaur?
Dinozaury (Dinosauria) to najbardziej znana grupa mezozoicznych gadów. Najstarsze z nich pojawiły się w triasie a zniknęły z powierzchni Ziemi ok. 65 milionów lat temu. Nazwa grupy - Dinosauria - oznacza z greckiego "straszne jaszczury". Niektóre z tych gadów osiągały olbrzymie rozmiary, będąc największymi zwierzętami lądowymi w dziejach Ziemi, ale były również wśród nich i takie gatunki, które rozmiarami dorównywały kurczakom. Dinozaury dzielą się na dwa wielkie rzędy: gadziomiednicowe i ptasiomiednicowe (i jak wskazują nazwy rzędów - podstawą ich wydzielenia były różnice w budowie miednicy m.in.).
Ich szczątki znane są ze wszystkich kontynentów, a na terenie Polski (w Krasiejowie koło Strzelec Opolskich) prof. Dzik odkrył fragmenty kostne prawdopodobnie najwcześniejszych, triasowych dinozaurów. W licznych odsłonięciach na terenie Gór Świętokrzyskich znaleziono również tropy jurajskich dinozaurów.
Dinozaury gadziomiednicowe - Saurischia
Zaliczane do tej grupy zwierzęta dzielą się na dwie jednostki systematyczne: drapieżne Theropoda i roślinożerne Sauropoda.
Theropoda obejmują wszystkie dinozaury mięsożerne. Z reguły poruszały się na dwu tylnych nogach a w utrzymaniu równowagi pomagał im długi i ciężki ogon. Kończyny przednie tych gadów były znacznie krótsze od tylnych. Garnitur zębów był mało zróżnicowany - większość z nich pełniła funkcje noży i do nich się upodobniła wyglądem.
Sauropoda - do tej grupy należą największe ze stąpających niegdyś po ziemi zwierzęta lądowe. W odróżnieniu od Theropoda dinozaury z tej grupy poruszały się na czterech masywnych nogach i preferowały dietę roślinną. W szczękach stosunkowo małej (do rozmiarów ciała) czaszki znajdowały się dłutowate zęby przystosowane do cięcia roślin. Rozcieranie tkanek roślinnych mogło odbywać się już w żołądku, przy udziale połkniętych wcześniej kamieni (tzw. gastrolitów).
Dinozaury ptasiomiednicowe - Ornithischia
Wszystkie należące do tej grupy gatunki były roślinożerne. Ich palce były najczęściej tepo zakończone i okryte czymś podobnym do kopyt, rzadziej pazurami. Przód szczęk był bezzębny i okryty dziobem. Po bokach głowy, w kościach szczęk tkwiły liczne, drobne i ostre zęby. Ich liczba u niektórych gatunków sięgała dwu tysięcy. Kończyny przednie były słabsze od tylnych, jednak na tyle mocne, że mogły służyć do podtrzymywania ciała. Niektóre gatunki były stale czworonożne, inne unosiły przód ciała w biegu. Część dinozurów z tej grupy wykształciła broń obronną w postaci skostnień skóry - tarcze skórne na grzbiecie (płaskoleżące lub sterczące) czy kolce.
Jeśli chcesz zobaczyć więcej na temat Parku Jurajskiego w Bałtowie wejdź na stronę: www.Baltowskipark.pl
Możesz też obejrzeć nasze zdjęcia z pobytu w Bałtowskim Parku Jurajskim. Wejdź do naszej Galerii i obejrzyj nasze zdjęcia. Zapraszam.
Poznajemy naszą Ojczyznę
Bałtów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie ostrowieckim. Przez wieś płynie rzeka Kamienna, a brzegi doliny obramowane są wapiennymi skałkami.
Największą atrakcją turystyczną miejscowości jest Park Jurajski, założony tutaj w 2004, gdzie przed 155 milionami lat szumiało tu ciepłe morze jurajskie, a w nim bujnie rozwijały się organizmy takie jak koralowce, ramienionogi, małże, ślimaki, jeżowce i amonity. W niewielkiej odległości znajdował się ląd, na którym królowały dinozaury Zwiedzanie Parku to podróż w czasie przez kolejne epoki dziejów Ziemi, od kambru po dzień dzisiejszy. Największą atrakcję stanowią rekonstrukcje dinozaurów i innych wymarłych grup zwierząt. Na trasie zwiedzania znajdują się liczne tablice z opisami poszczególnych dinozaurów i epok geologicznych dzięki czemu zwiedzanie Parku staje się doskonałą lekcją przyrody, geografii i dziejów życia na Ziemi - zarówno dla dzieci, jak i dla dorosłych.
Rzeka Kamienna w okolicach Bałtowa tworzy malowniczy przełom. Jurajskie wapienne skałki po obu stronach doliny, bujna nadrzeczna roślinność, zwierzęta i ptaki, panorama Bałtowskiej wsi i zabytkowy kościół - to wszystko można oglądać płynąc meandrami Kamiennej.
Nieopodal Bałtowskiego Parku Jurajskiego znajduje się usytuowany na rzece Kamiennej zabytkowy, funkcjonujący do dziś młyn, napędzany turbiną wodną.
Pałac książąt Druckich - Lubeckich jest najbardziej okazałym obiektem w architekturze Bałtowa. Wybudowana w końcu XIX wieku na wzór włoskich pałaców, obecnie niszczejąca, wciąż budzi zachwyt. Wokół pałacu urządzono park geometryczno-krajobrazowy, założeniem sięgający XVII wieku, przekomponowany w poł. XIX w. i ostatecznie w 1900 r. Ówczesny zamysł z ciekawym układem alejek spacerowych, tarasowo schodzących ku Dolinie Kamiennej, czytelny jest do dziś. Podobnie jak kształt przydworskiej sadzawki.
Pierwszy kościół potwierdzony zapisem w aktach sądowych z 1326 r. stanął na wzgórzu, blisko dzisiejszego pałacu. Istniejący prawdopodobnie od XI wieku, pod wezwaniem św. Andrzeja, zbudowany z modrzewia uległ spaleniu. Na jego miejsce stanął murowany sklepiony, wyposażony w trzy ołtarze Kościół pw. Matki Boskiej Bolesnej. Wnętrze kościoła zdobią malowania dekoracyjne Franciszka Woronia, ucznia Jana Matejki.
Dinozaury, które oglądaliśmy miały olbrzymie rozmiary. A oto kilka z nich:
Allozaur
Długość: 10 m
Waga: 2 tony
Okres: późna jura
Cearadaktyl
Rozpiętość skrzydeł: 5,5 m
Waga: 15 kg
Okres: wczesna kreda
Celofyz
Długość: 2,5 m
Waga: 30 kg
Okres: późna trias
Ceratozaur
Długość: 6 m
Waga: 1 tona
Okres: późna jura
Deinonych
Długość: 3 m
Waga: 70 kg
Okres: wczesna kreda
Dilofozaur
Długość: 6 m
Waga: 400 kg
Okres: wczesna jura
Dimetrodon
Długość: 2,5 m
Waga: 150 kg
Okres: wczesny perm
Diplodok
Długość: 25 m
Waga: 10-12 ton
Okres: późna jura
Euoplocefal
Długość: 6 m
Waga: 2 tony
Okres: późna kreda
Iguanodon
Długość: 10 m
Waga: 5 ton
Okres: wczesna kreda
Kentrozaur
Długość: 5 m
Waga: 450 kg
Okres: późna jura
Korytozaur
Długość: 10 m
Waga: 4 tony
Okres: późna kreda
Parazaurolof
Długość: 10 m
Waga: 5 ton
Okres: późna kreda
Scelidozaur
Długość: 4 m
Waga: 250 kg
Okres: wczesna jura
Sejsmozaur
Długość: 5 m
Waga: 450 kg
Okres: późna jura
Silezaur
Długość: 2,3 m
Waga: 40 kg
Okres: późny trias
Stegozaur
Długość: 9 m
Waga: 2 tony
Okres: późna jura
Styrakozaur
Długość: 5,5 m
Waga: 3,5 tony
Okres: późna kreda
Triceratops
Długość: 9 m
Waga: 6 ton
Okres: późna kreda
Troodon
Długość: 2,5 m
Waga: 50 kg
Okres: późna kreda
Tyranozaur
Długość: 13 m
Waga: 6 ton
Okres: późna kreda
Wulkanodon
Długość: 7 m
Waga: 1 tona
Okres: wczesna jura.
Iwona Pastuszak.
| | |
|