“BY NASZE DZIECI BYŁY BEZPIECZNE” –

w jaki sposób rodzice mogą wspierać działania profilaktyczne szkoły?



Szkoła to miejsce, w którym dziecko powinno czuć się bezpieczne i jednocześnie miejsce, które uczy podstawowych zasad bezpieczeństwa, przybliża właściwe zachowania w sytuacjach zagrożeń i uczy jak sobie radzić w sytuacjach bezpośredniego zagrożenia.

Dzieci narażone są na wiele niebezpieczeństw zarówno w domu, jak i w drodze do i ze szkoły. Niestety niebezpieczeństw tych nie można całkowicie wyeliminować, można ograniczyć jednak do minimum możliwość ich zaistnienia. Aby to uczynić konieczne jest uświadomienie sobie tego faktu, bo gdy wiemy co się może zdarzyć, to możemy skutecznie zapobiec temu zdarzeniu.

Wyposażenie dzieci w umiejętność radzenia sobie w różnych sytuacjach da im szansę sprawnego unikania niebezpieczeństw, a w konsekwencji podniesie poziom tegoż bezpieczeństwa.

Dlatego też działania szkoły podejmowane w tym zakresie powinny być sprzężone z działaniami rodziców i opiekunów w domach rodzinnych. Szkolne działania profilaktyczne dotyczące bezpieczeństwa dzieci są wspierane poprzez współpracę z Policją, Strażą Miejską, Stacją SANEPiD, Strażą Pożarną ale niezbędne w tych działaniach jest również zainteresowanie rodziców problematyką profilaktyki bezpieczeństwa i wyczulenie na potencjalne sytuacje zagrożeń.

Nasze domy pełne są niebezpiecznych pułapek, które staja się szczególnie groźne w sytuacjach, gdy nie przestrzegane są elementarne zasady bezpieczeństwa. Niewłaściwe korzystanie z urządzeń znajdujących się pod napięciem, urządzeń gazowych, zwykle jest główną przyczyną poważnych wypadków kończących się kalectwem lub nawet śmiercią. Dzieci zaspokajając swoją naturalną ciekawość świata, eksperymentują ze sprzętem elektrycznym czy gazowym łamiąc wszelkie zasady bezpieczeństwa. Eksperymenty te kończą się zazwyczaj porażeniem lub urazem mechanicznym, mogą również doprowadzić do wybuchu lub pożaru.

Dziecko ma mniej podzielną uwagę niż człowiek dorosły, bywa o wiele bardziej roztargnione. Efektem zapominania i pozostawienia na palniku czajnika z wodą lub nie wyłączonego żelazka może być pożar. Przez nieuwagę i normalne w tym okresie życia roztargnienie, mogą wrzucić zapaloną zapałkę do kosza na śmieci, w którym znajduje się mnóstwo materiałów łatwopalnych. Zaabsorbowane rozmową lub zabawą z rówieśnikami, nie zauważają, że gotująca woda zalała palnik i ulatnia się gaz, a następnie wchodząc do kuchni włączają światło lub, nie wietrząc pomieszczenia, powtórnie usiłują zapalić czajnik. Źródłem wypadków mogą być też meble, krzesła, taborety, niestabilne meble wykorzystywane jako “drabiny”.

Aby zapobiec tego typu wypadkom należy:

Wyposażyć dzieci w wiedzę i umiejętności niezbędne przy korzystaniu ze sprzętu domowego. Obowiązuje tu zasada, że o bezpiecznym korzystaniu ze sprzętu gospodarstwa domowego i konsekwencjach nieprawidłowego korzystania z niego należy rozmawiać z dziećmi często, jednocześnie w dyskretny sposób, obserwować umiejętności dziecka w tym zakresie
Dążyć do wyrobienia nawyku sprawdzania za każdym razem przed opuszczeniem mieszkania, czy wszystko zostało wyłączone w należyty sposób
Zdecydowanie zabraniać dzieciom wspinania się na meble, wskazywać na niebezpieczeństwa ( urazy). Do tego, by coś ściągnąć z pewnej wysokości wykorzystuje się drabinę.
To, czy i w jakim stopniu dzieci będą stosować się do tych elementarnych zasad bezpieczeństwa, zależy od dorosłych i ich konsekwencji w przekazywaniu tej wiedzy i umiejętności.

W miejscach publicznych (również w drodze do i ze szkoły) dzieci bywają narażone na niebezpieczeństwo ze strony dorosłych i dewiantów seksualnych. Dorośli -przestępcy zaczepiają dzieci głownie w celach rabunkowych, zdobycia informacji na temat miejsca zamieszkania, tego czy ktoś jest w domu, ewentualnie zdobycia kluczy do mieszkania. Dewianci podobnie jak przestępcy używają różnych wybiegów w czasie zaczepiania dzieci, pytają o ulicę, udają znajomych rodziców, proponują pieniądze za wymyśloną przysługę, podwiezienie samochodem, udają przedstawicieli prawa. Często używają sieci komputerowych by nawiązać kontakt z dziećmi.

Aby ustrzec dziecko przed niebezpieczeństwami ze strony dorosłych przestępców i dewiantów seksualnych, należy uczyć je :

By pilnowały kluczy do mieszkań i nie nosiły ich w miejscach widocznych .
By nie otwierały drzwi nieznajomym, nie informowały nikogo przez telefon lub domofon, że są same w domu .
Odmawiania osobom obcym, czyli tym, których nie znają .
Przestępcy i dewianci zazwyczaj wyglądają jak normalni ludzie. Mogą być młodzi lub starzy, może to być kobieta lub mężczyzna, zwykle jest to osoba miła, przyjazna, przeciętnie lub dobrze ubrana.
Uzmyslowić dzieciom ,że mają prawo do głośnego wzywania pomocy , zwracania się do konkretnych osób( przechodniów) o pomoc. Nie ma nic wstydliwego w tym, że głośno wzywa się pomocy .
Nie nawiązywania kontaktów z osobą, która zna imię zaczepianego ( mogła je zdobyć przypadkowo) .
By nie wsiadały do windy z nieznajomą osobą .
Rozróżniania “dobrego” dotyku od “złego” dotyku. “Zły” dotyk ( intymnych części ciała) nawet gdy pochodzi od osoby znajomej, jest podejrzany i dlatego trzeba powiedzieć o tym rodzicom lub nauczycielom .
Tego, że ciało jest własnością każdego człowieka i nikt dorosły nie ma do niego prawa .
Podejrzliwości wobec dorosłych, którzy częstują alkoholem, pokazują zdjęcia pornograficzne, dają prezenty, zapraszają do zabawy polegającej na dotykaniu ciała .
Są instytucje do których można się zgłosić, gdy człowiek staje się ofiarą przestępcy, dewianta seksualnego lub potrzebuje pomocy, bo jest zaczepiany. Są to pedagog szkolny, nauczyciel- wychowawca, Policja, Komitet Ochrony Praw Dziecka, Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy tzw. “Niebieska Linia”( tel. 0 800 20002, połączenie bezpłatne).

Iwona Pastuszak.